جين

ادم پحژڼ . سلام و مشى 
بعد عده ساعات.
خديجه بتتصل ب رامى. 
رامى. الو 

 نعمه. ايه و ابنك 
چين. يا ماما دا شغل و انت هتكونى معايا كدا كدا و يوسف هيكون معاكى 
نعمه برفض. لا يا چين الشغل مش لينا يا بنتى و كمان ف المنصوره دى الناس مش بترحم يا حبيبتى لو هنا ماشى لكن تروحى المنصوره و تشتغلى هناك دا لا يمكن أبدا 

چين بزعل. علشان خاطرى يا ماما علشان خاطرى متكسريش بخاطرى انا عايزه اسافر و اشتغل هناك متقلقيش فى شغل سكرتاريه هناك و مش هقعد كتير هما ٥ ساعات الصبح و بس 
نعمه. ماشى يا چين
الباب پېخپط و كان رامى
نعمه. رامى خير
چين. انا ال كلمته يا ماما و قولتله يجى يشوف ابنه علشان هنسافر
نعمه باستسلام. اتفضل
 چين دخلت تجيب يوسف و عطته ل رامى. اتفضل 
رامى بفرحه. حبيب بابا عامل ايه و قعد يلعب معاه 
رامى. اتفضلى يا چين ٥٠٠٠ ج مصاريف ل يوسف 
چين اخدتهم. تمام 
رامى. انت كدا هتيجى أمته أن شاء الله
چين. اظن انها حاجه متخصكش
رامى پغضب مكتوم و بيجز على أسنانه. علشان اشوف ابنى 
چين. مټقلقش كل شهر هخليك تشوفه 
رامى پغضب. جايه على نفسك كدا ليه 
چين بضحكه. الله علشان اسيبك مع العروسه براحتكم ما انت بتجهز للفرح و لا ايه 
نعمه بصدم#مه. ايه 
چين بابتسامه. اه يا ماما هيتجوز واحده اسمها ايه ايه اه خديجه 
رامى بصدم#مه. انت عرفتى منين 
چين. مفيش حاجه بتستخبى المهم قولت اريحك بقا علشان تكون براحتك اتفضل بقا انت قعدت كتير و انا بجهز علشان السفر سلام و اخدت يوسف و دخلت اوضتها 
و رامى مشى